حسين آمد زم
حسين آمد زمین رشک سما شد
و دنیا عرصه ی لبخندها شد

حسین آمد دل زهرا(س) شدآرام
سرور قلب پاک مصطفی شد

حسین آمد منور شد مدینه
در آنجا نور حق جلوه نما شد

حسین آمد خدا هم شاد گردید
و آن قنداقه مهمان خدا شد

حسین آمد خدا را حجت آمد
نهانی سر عالم برملا شد

ملائک جملگی غرق سرورند
به لب هاشان گل تکبیر واشد

حسین آمد در جنت گشودند
جهنم با خموشی آشنا شد

علی مرتضی را حق پسرداد
نمایان خامس آل عبا شد

حسین آمد درخشان اختر آمد
به هر گمراه مصباح الهدا شد

پر قنداقه اش، فطرس شفا داد
ملک بر درگه او چون گدا شد

حسین آمد حسن تنها نباشد
حسین آرام قلب مجتبی شد

حسین آمد، وازبعد برادر
تمام شیعیان را مقتدا شد

حسین آمد، شهادت گشت تفسیر
چو ساکن در زمين کربلا شد

حسین آمد، ملاک عشق باشد
همه عالم به عشقش مبتلا شد

حسین معنا نمود آزادگی را
به هر آزاده ای او رهنما شد

حسین آمد شود دلداده ی حق
شجاعانه به راه حق فدا شد

حسین عرش خدا را گوشواره
حسین فلک نجات اتقیا شد

حسین آمد محبان شاد باشید
که وقت شادی آل خدا شد

خوشا آنکس در میلاد مولا
نصیب وقسمتش کرببلا شد

شعر:اسماعیل تقوایی