رخسار به اشکم همه شب شسته وشویم
اشــکم شده دروقت سحر آب وضویم
کس نـیست نشانــی بدهد از سر کویت
جز باد صبا من خبرت را زکه جویم
گویــند فقــط صبر کنــم پیــشه دگرهیچ
شـــاید بنمایی نظری هم تو به رویم
هر جــا بـــروم درطلــب روی تــو باشم
ای گل همه جا عطر وجود تو ببویم
تا چند کنم در غم هجران تو گریه
خـــشکیده دگر چشمۀ چشمم چو سبویم
اغــیار چه داند که چه ها دیده ام از عشق
ایـــن درد درون را چــه کنم با که بگویم
طـــائر مــن دیــوانه در ایـــن وادی غمناک
عــمــریسـت که دیــوانـــه آن پیـــچــش مویم
- یکشنبه
- 15
- اسفند
- 1400
- ساعت
- 8:55
- نوشته شده توسط
- طائر
ارسال دیدگاه