از خیابان إرم رد میشود ابيات من
میرود شعرم زیارت با همه حاجاتِ من

با سلامی این حرم را بوسه باران میکند
باز هم با عاشقی طی میشود ساعاتِ من

هر چه با ایوان آیینه صمیمی تر شدم
بیشتر شد شوقِ من! تکثیر شد لذّاتِ من

دارد از زهرا(س) نشان! دلداده اش هستم که هست
عمهٔ سادات نامش؛ فاطمه ساداتِ من

دلبخواهش میشوم هر روز نذر مادرش
کم شود کاهی اگر از کوهِ ایراداتِ من

خواندمش بی بی کریمه تا که دستم پُر شود
تا بگردانَد کرَم را جزو خُلقیاتِ من

خواهر شاه خراسان عشق اجداد من است
دوستش دارند حتی تک تکِ امواتِ من

آرزو دارم بخوانم این زیارتنامه را
آنچنان با معرفت که دل بماند ماتِ من

إذن از موسی بن جعفر(ع) از ازل دارم اگر
هست نذر حضرت معصومه(س) احساساتِ من!