در کنار اقتدارش کارِ دشمن آه بود
نور امیدی برای هر دلِ گمراه بود
خط و ربطش منتهی میشد به اخلاص و عمل
منبرش عالی ترین سنگر وَ پایگاه بود
کوخ های بی تجمّل را همیشه دوست داشت
از جفایِ ساکنانِ کاخ ها آگاه بود
ظالمانی بی غم و بی درد، با دنیا رفیق
دوستدارِ آرزوهای کم و کوتاه بود
با غضب نابود کرد آثارِ استکبار را
سخت از تبعیض بیزار و عدالتخواه بود
در سلوکش زندگی تفسیر میشد بندگی
عارفِ سیر إلی الحق بود؛ روح الله بود
انقلابش را به دست حضرت منجی سپرد
جمعه جمعه عاشق و چشم انتظارِ ماه بود
رفت و ایران شد پریشان-حال! از تهران و قم-
-تا جماران از فراقش غرقِ اشک آه بود!
- شنبه
- 14
- خرداد
- 1401
- ساعت
- 12:18
- نوشته شده توسط
- مرضیه عاطفی
- شاعر:
-
مرضیه عاطفی
ارسال دیدگاه