روضه رأس بریده

کار من نیست بگویم ز ثنای سر تو
تا خدا هست خودش صاحب عزای سر تو

زینب ات کوچه و‌بازار اسیری که نرفت
رفت هرجا که سرت رفت به پای سر تو

وسط کوی و گذر سنگ زبس خورد سرت
آخرش ریخت بهم شکل و نمای سر تو

بین سرها سر تو بود گران تر ، و گران
سر عباس هم از بعد  بهای سر تو

زینت دوش نبی بودی و ماندی به زمین
وسط طشت نبوده ست که جای  سر تو!

آتشم میزند این حرف ِمقاتل  که شراب
بهر شستن شده در طشت سزای سر تو

استخوان های سر و صورت من وقف تو شد
میزنم میشکنم سر ، به فدای سر تو

تا نفس دارد و زنده ست ، همیشه “زائر”
می نویسد ز غم و مرثیه های سر تو

رامین برومند(زائر)