باز محرم شد
باز دلم غرق عزاو سوزو ماتم شد
باز محرم شد
باز چشام از داغه تو پر اشک و پر نم شد
شور عشقه تو
شیرینه خیلی به دلها می شینه ارباب
تو قیامت هم
گریه واسم تنها برگ زرینه. ارباب
هر چی می خواهی بگیر
از من اما سوز و آهم. و نگیر
گریه این تنها سلاحم رو نگیر
ای پناهه من پناهم. رو نگیر
ارباب حسین
روزیه من کن بازم
تا بشینم توی بزم ماتمت
تا بپوشم رخت مشکیه غمت
تا بشم زنده دوباره از دمت
ارباب حسین
تو رگای ما
باز دوباره خون غیرت داره می جوشه
کوچه های ما
از غمت داره دوباره مشکی می پوشه.
خونه های ما
باز داره می شه مُهَیّای عزای تو
ارزومونه
اربعین باشیم تو راهه کربلای تو.
اذن پیرهن مشکی مو
می گیرم از مادر تو فاطمه
واسه زخمام تنها گریه مَرحمه
چشمام از داغه غمه تو پر نمه.
ارباب حسین
منتظر هستم یه سال
برسه ماهه عزای تو حسین
بشینم تو روضه های تو حسین
شاملم شه تا دعای تو حسین
ارباب حسین
باز پیرهن مشکی
باز دوباره اشک و آه و ناله هق هق
باز پیرهن مشکی
کاش بشه میون روضه هات کنم من دق
از غم دوریت
نوکر تون خیلی بد حاله تو میدونی
از غم دوریت
شده کار من همه اش ناله تو میدونی
یا حسین ارباب من
نیم نگاه تو بسه ای دلبرم
آرزومه جون بدم کنج حرم
وقتی میذارم روی شش گوش سَرَم
مولای من
یا حسین ارباب من
من گدا و هستی تو شاه کَرَم
جز در خونه ات کجا دارم برم
برندار دستت رو از روی سرم مولای من
آقام آقام یا حسین
رضا نصابی سعید توانا
- پنج شنبه
- 6
- مرداد
- 1401
- ساعت
- 18:55
- نوشته شده توسط
- محمد حسین عزیزی
- شاعر:
-
رضا نصابی
ارسال دیدگاه