بند اول:
دلخورم و دلخوریم
شده رو خاطرم حک
دلخورم از مرام
کوفه و کوفی مسلک

اون از علی اینم از
مسلم سفیر آقا
نداره جای توجیه
این بی وفایی بی‌شک

نامه دادند ، بیا آقا
که همه چیز شده مهیا
نوشتند که ، بی قراریم
برا بیعت با شما مولا

آره آماده بودند با
شمشیرا و سر نیزه ها
مسلم تو کوچه ها میشه
بی کس و بی یار و تنها

کوفه نیا یا ثارالله
نیا کوفه یا ثارالله

بند دوم :
رجز میخونه مسلم
من پسر عقیلم
عموی من علی و
قریشی قبیلم

عیب نداره منو تو
کوچه غریب بذارید
شما که قدر یک جو
دل و جیگر ندارید

ندارم ترس از شهادت
شهادت هست اوج سعادت
ولی هستم نگران
کاروانی که میشه غارت

بالای دارالعماره
ندارم من راه چاره
الهی باخودش حسین
زن و بچه رو نیاره

کوفه نیا یا ثارالله
نیا کوفه یا ثارالله