امشب دوباره دل شده مهمان کربلا
پرواز کرده سمت گلستان کربلا

دست ادب به سینه و در اوج احترام
عرض سلام کرده به سلطان کربلا

جایی نمی رود ز در خانه ی حسین
گوی دل است در خم چوگان کربلا

صبح علی الطلوع به پابوس این زمین
خورشید سر زند ز گریبان کربلا

صفحه به صفحه بیت پس از بیت خواندنی است
هفتاد و دو قصیده به دیوان کربلا

پر کن مشام جان خود از آن ، که می دهد
عطر بهشت ، روضه ی رضوان کربلا

در عشق و پایداری و دلداگی ، کسی
هرگز نمی رسد به شهیدان کربلا

پیمانه ی " اَلَستُ بِرَب" کرد مستشان
ماندند پایبست به پیمان کربلا

سیر و سلوک ، کار ندارد به سن و سال
ششماهه هم رسید به عرفان کربلا

عصر غریب وقت عروج حسین ، شد
ذرات کائنات پریشان کربلا

در سوز آه خیمه نشینان داغدار
آتش کشید شعله ز ارکان کربلا

آوار شد به روی سرش آسمان درد
آمد به لب از این همه غم جان کربلا

زینب اگر نبود یقینا یزید شوم
افتاده بود در پی کتمان کربلا

از بس مقدس است " کمیل " این دیار نور
جانم هزار مرتبه قربان کربلا