من‌ِدربه‌درچه‌دری‌زنم‌زدرت اگرتوبرانی‌ام؟
تواگربه‌خانه‌نخوانی‌ام‌چه‌ثمرزمرثیه‌خوانی‌ام
منم‌وبه‌گوشۀ‌مأمنت‌من‌وتوشه‌خوشه‌زخرمنت
چوغبارم‌وروی‌دامنت‌تونشاندی‌ام‌نتکانی‌ام
به‌حضوروخلوت‌من‌تویی‌همه‌فخروعزت‌من‌تویی
توولیّ‌نعمت‌من‌تویی‌پی‌این‌وآن ندوانی ام
به ره وفابنشان مرازمِی وَلابچشان مرا
سوی‌باوری‌بکشان‌مراکه‌به‌داورت‌برسانی‌ام
به‌نمازم‌اشک‌غمت‌وضونبرم‌نیازبه‌هیچ‌سو
که‌مراتوبوده‌ای‌آبروچه‌به‌پیری‌ام‌چه‌جوانی‌ام
توصداوسوزوگدازمن‌تونواوشوروحجازمن
توبزن توزخمه‌به‌سازمن‌بکشان‌به‌جامه‌درانی‌ام
به‌یقین‌مرازگمان‌رسان‌زخطرمرابه‌امان‌رسان
نه‌مرابه‌نان‌که‌به‌آن‌رسان‌مگرازخودی‌برهانی‌ام
نبوَدمرابه‌جزازتوکس‌همه‌عزتم‌زتوهست‌وبس
زشمازدم‌همه‌دم‌نفس‌تومگوکه‌من‌زشمانی‌ام
به فدای‌خشکی‌حنجرت‌سربی‌تنت‌تن‌بی‌سرت
به‌نگاه‌آخرخواهرت نگهی به سوزنهانی ام
منوبیدلی‌چه‌تمتعی‌چه‌ردیف‌وبحروتنازعی
زکسی چومن‌چه‌توقعی‌چه‌به‌لفظهاچه‌معانی‌ام
- پنج شنبه
- 13
- مرداد
- 1401
- ساعت
- 18:22
- نوشته شده توسط
- احسان مشفق
- شاعر:
-
حاج علی انسانی
ارسال دیدگاه