یاحسین(ع)
با تیغ وتیر زخم بر آن پیکرش زدند
آتش به قلب غمزده ی خواهرش زدند

وقتی نشسته بود ودگر نا نداشت او
با سنگ ضربه ها به سر انورش زدند

با نیزه سنان اَنَس کار شد تمام
این نیزه را به قلب پر از آذرش زدند

آن نانجیب آمد وبر سینه اش نشست
بس ضربه ها به آن گلوی اطهرش زدند

سرشد جدا وپیکر بیسر به قتلگه
اینگونه شد شرر به دل مادرش زدند

ای وای وای، غارت پیکر شروع شد
انگشت شد جدا چو به انگشترش زدند

عریان بدن فتاده به گودال قتلگاه
شاهین عشق را سر وبال وپرش زدند

نوبت رسید که اسب بتازند به پیکرش
با نعل تازه ضربه بر آن پیکرش زدند

شد قطعه قطعه آن بدن سبط مصطفی
او را چنین به یاد علی اکبرش زدند

شعر:اسماعیل تقوایی