حـجـاز کـوی مجـاز و حقیـقت اسـت بقیع
سواد و سرمۀ چشم بصیرت اسـت بقیع
اگر چـه کربُبـلا سـرزمین کـرب و بلاسـت
زمیـن مـاتـم و کـوی مصیـبت اسـت بقیع
هزار دیده بر این خاک گوهر افشانده است
که گنج گم شده آل عصمـت اسـت بقیع
چهـار حـجّـت حـق را گـرفـتـه در آغـوش
به چار رکن از این روی حجّت است بقیع
مـزار مظـهـر حُسـن اسـت و مسجـد سجـاد
مـحـیط علـم و مـقام صـداقـت است بقـیع
حجاب و بقعه ندارد از آن جهت این خاک
که با خدای خود اندر عـبادت اسـت بقیع
قسـم بـه کعبـه و بـر تـربـت نـبی ســوگنـد
حریم حرمت و معنای غـربت اسـت بقیع
هـمـیشـه بـوسـه زنـد آفـتـاب و مهـتـابــش
که بوسه گاه فلک از شـرافت اسـت بقیع
از آن چراغ ندارد کـه خـود به خـامـوشـی
چــراغ روشــن راه هـدایــت اسـت بقیع
به دادگاه عدالت کـه قاضـی اش مهدی است
ز جور خصم، کتاب شـکایـت اسـت بقیع
«شفیـع» مـی طـلبـد از خـدا نصیـب کـنـد
زیارتـش کـه صـفای زیـارت اسـت بقیع