چقدر خیر دیده‌ایم از محبت حسین
به روی شانه‌های ماست دست رحمت حسین
زیانزد تمام عالم است مهربانی‌اش
دل مرا که برده است؟ این عطوفت حسین!
روایت است این که هر سحر فرشته می‌برد
سلام صبح‌گاهی مرا به خدمت حسین
شفیع روز محشر است آجر حسینیه
به این بهانه که درآن شده‌ست صحبت حسین
چه بهتر است با وضو میان روضه گریه کرد
عبادت است گریه‌های بر مصیبت حسین
رفیق! روضه‌خانه سنگر ولایت علی‌ست
هزینه داده است شیعه پای هیئت حسین
رضایت حسین باطناً رضایت خداست
رضایت خداست باطناً رضایت حسین
به یک نظر دل خراب را درست می‌کند
خدا کند شویم شامل عنایت حسین
نترس! ظرفیت برای حر شدن هنوز هست
رسول ترک حر شده‌ست با هدایت حسین
گناهکار دوتا قطره اشک بین روضه ریخت
خدا هم از گناه او گذشت بابت حسین
حسین بانیِ قبولِ توبه‌های آدم است
همین هزار و چند ساله نیست قدمت حسین
به گرد و خاک معجر سه ساله دخترش قسم
برای دردهای ما دواست تربت حسین
به حشر هم قدم که مینهد هنوز بی سر است
قیامتی‌ست لحظه‌ی ورود حضرت حسین
شاعر:علی محمدی
- سه شنبه
- 1
- شهریور
- 1401
- ساعت
- 12:4
- نوشته شده توسط
- محدثه محمدی
- شاعر:
-
ناشناس ؟؟؟
ارسال دیدگاه