پروانه ایم..، از شمع، استدعای ما شاهد
غم پروریم، اندوه جان‌فرسای ما شاهد
از هرچه غیر عشق تو بیزارِ بیزاریم
بی اعتنا بودن به این دنیای ما شاهد
شیرین‌ترین ذکر است ذکر یا حسینِ ما...
دیگ بزرگِ نذریِ حلوای ما شاهد
هرکس که با هُرم غمت جوشید..، قیمت یافت
بازار‌ْگرمیِ بساط چای ما شاهد
ارباب! ما در روضه حرصِ نوکری داریم
هنگام نصب پرچم‌ات دعوای ما شاهد
اشک میان هیئتت سَرفصلِ لبخندست
این بَهجَت بعد تباکی های ما شاهد
حُبِّ تو را با چه مشقت در دل ما کاشت
نان حلال سفره ی بابای ما شاهد
ما از طفولیت به دنبال غمت بودیم
پشت سرِ هر دسته ردِّ پای ما شاهد
رخت‌ِ عزای سینه‌زن را مادرت داده
نخ‌‌های چادر‌مشکیِ زهرای ما شاهد
دلتنگ مشّایه..،نجف تا کربلا هستیم
فریادهای مانده در صحرای ما شاهد
اوج توان نوکرانت با ابالفضل است
دوش علم‌کش‌های تاسوعای ما شاهد
▪️
▪️
آن قدّ و بالا را خجالت آبِ آبش کرد
اندازه ی قبر یلِ رعنای ما شاهد
بعد از عمو خواباندنِ اطفالمان، روضه است
لالا علی لالا علی لالای ما شاهد
- یکشنبه
- 6
- شهریور
- 1401
- ساعت
- 9:49
- نوشته شده توسط
- محدثه محمدی
- شاعر:
-
بردیا محمدی
ارسال دیدگاه