صبح ازل طلوعش باطلعت حسن بود
"و الشمس و ضحها" در صورت حسن بود
یک ذره خاک او ماند مارا درست کردند
گویا که خلفت ما از خلقت حسن بود
بابا همیشه میگفت دیدی خدا کریم است؟!
نانی که خوردی امشب از برکت حسن بود
هرجا حسین قدم زد دنبال مجتبی بود
شخصا حسین محو شخصیت حسن بود
با دوستان مروت، با دشمنان مروت
این خُلق در یکی بود، او حضرت حسن بود!
یک گوشه چشم کرد و شش گوشه را بنا کرد
کرببلا محیطش تا تربت حسن بود
صد سال اشک آدم یک گریه ی شبش بود
صدسال صبر ایوب یک ساعت حسن بود
در خانه جعده بود و در کوچه هم مغیره..
پس کی خدا دراین شهر هم صحبت حسن بود؟!
در کوچه پیش رویش کشتند مادرش را
فریاد ازین زمانه! این قسمت حسن بود!
- شنبه
- 12
- شهریور
- 1401
- ساعت
- 15:31
- نوشته شده توسط
- محدثه محمدی
- شاعر:
-
سید پوریا هاشمی
ارسال دیدگاه