تو عطرِ نابِ نسیمی و بوی باران ها
مرا شکوفه بیاور شبیهِ گلدان ها

دلم گرفته هوای تو را به سر دارم
تو باغِ اردبهشتی نه مِهر و آبانها

بیا که بی نفست این خیال و رویاها
مرا چو فصلِ خزان است و باد و طوفانها

غمی بجز غمِ تو در نگاهِ خیسم نیست
من از خیالِ تو سبزم چو شعرِ دیوان ها

به یادِ چشمِ تو مستم مرا ببر با خود
که بشکُفد گلِ عشقم به باغ و بستانها

فقط دو گام مانده تا به شهرِ ما برسی
نمانده فاصله ای بینِ ما و هجران ها

به طعمِ عشقِ تو سوگند و این دلِ تنگم
بمان به صفحه ی دل در تمامِ دورانها

 بیا که آمدنت را من آرزو دارم
که تا همیشه بمانم به عهد و پیمانها!