جامانده‌ایم... در پس غم‌های بیشمار
دلتنگِ راه و جاده؛ قدم‌های بیشمار
امسال باز قسمت من آه و حسرت است
من مانده‌ام میان عدم‌های بیشمار
شاعر کمی درون خیالش که غرق شد؛
مشغول شد به درد و الم‌های بیشمار؛
ناگاه در میانه‌ی شعرش گریز زد!
از داغ‌ها نوشت و ستم‌های بیشمار
زینب چگونه این همه منزل پیاده بود؟!
جان‌ها فدای زخم و ورم‌های بیشمار
این راه بی نهایتِ بانوی ما چقدر
سخت است و پر ز پیچش و خم‌های بیشمار؟!
حقا که هر مصیبت او نانوشتنی است
با صد هزار سطر و قلم‌های بیشمار
رفتند زائران به زیارت ولی ببین
جامانده‌ایم در پس غم‌های بیشمار
شاعر:محسن علیخانی
- شنبه
- 19
- شهریور
- 1401
- ساعت
- 9:7
- نوشته شده توسط
- محدثه محمدی
- شاعر:
-
ناشناس ؟؟؟
ارسال دیدگاه