ای جان جهان فدای نامت
مرغ دل عاشقان به دامت
ای آنکه خدا ز شوق رویت
با وحی رسانده حق سلامت
هم آنکه تویی نبی و مرسل
هم داده خدا تو را امامت
هنگام طلوع طلعت تو
خورشید نشسته روی بامت
چشم همه انبیا به دستت
قلب همه اولیا مقامت
هر دم ز لبان نازنینت
ریزد دُر و گوهر از کلامت
هستی همه مست چشم مستت
مستان همه جرعه نوش جامت
ای آنکه به حد قاب قوسین
در عرش نموده ای اقامت
تو رحمت عالمینی ای جان
لبخند تو بهترین علامت
آنجا که علی بود عبیدت
شاهان همه کمترین غلامت
جبریل به همره ملائک
همواره نموده احترامت
دریای کرامت و سخایی
شاهنشه جودی و کرامت
تو معرفت مجسم هستی
من کشته و مرده ی مرامت
ای باده نور جام مستی
ای جان جهان و جان هستی
ای جلوه ذات حی معبود
از روز ازل نوید موعود
ای آنکه تمام آفرینش
از عشق تو حق نمود موجود
ای علت و رمز و راز هستی
بر خلقت کائنات مقصود
ای پاکترین حقیقت محض
در وصف تو حق چه نیک فرمود
لولاک لما خلقت الافلاک
عالم ز وجود توست خشنود
تو آینه ی صفات ذاتی
بر جلوه ی ذات حق تو مشهود
تو نور خدای ذوالجلالی
کان شب به جلال تو بیفزود
پیموده ای آن رهی که حتی
بودست به جبرئیل مسدود
معراج تو تا به قاب قوسین
آنجا که تو بودی و خدا بود
حتی ز بهشت و خلد و فردوس
بُد پاکترین سرای بهبود
حجت تویی و دلیل و برهان
بر خلقت ماسوی تو فرنود
چون سجده نکرد بر تو ابلیس
از درگه حق بگشت مطرود
گر ختم نبوتی ولی هر
پیغامبری ره تو پیمود
نوحی که به ورطه ی بلا بود
چون دید تو ناخدایی آسود
آتش به خلیل شد گلستان
با مرحمتت ز خشم نمرود
موسی ارِنی چو گفت در طور
نور تو به طور جلوه گر بود
جان یافت مسیح از دم تو
دم می زد و مرده زنده بنمود
شد بنده ی درگهت سلیمان
تا ارث دهد به نسل داوود
همواره ز تو مدد گرفتند
ادریس و شعیب و صالح و هود
شد ابرهه و سپاه فیلش
در سال ولادت تو نابود
آتشکده ای که بود روشن
خاموش و تهی ز نور و شد دود
دریاچه ی ساوه خشک گردید
پر آب سماوه گشت و شد رود
شد کنگره ها جدا ز کسری
خسرو پس از آن فسرد و فرسود
ای پاک و ستوده ای محمد
ای احمد و مصطفی و محمود
بی مهر تو و ولای حیدر
طاعات خلائق است مردود
تو رحمت بی کرانی ای جان
مدحت نشود به شعر محدود
ای مطلع تو همیشه عالی
ای طالع تو همیشه مسعود
ای جلوه پر فروغ سرمد
ای سیّد کائنات احمد
- پنج شنبه
- 21
- مهر
- 1401
- ساعت
- 9:16
- نوشته شده توسط
- فاطمه سرسخت
- شاعر:
-
جواد کریم زاده
ارسال دیدگاه