دوماهه ( عمریه )  که من برات  - گریه کردم
همراه ِ عزادارت  -  گریه کردم
چه شبا که واسه تو  -   روضه خوندم
با علم و پرچمات -  گریه کردم
اشک چشمای تر، آب حیاته
روضه ی تو برام ، راه ِ نجاته
اجر ِ این نوکرات ، با مادرته
هدیه ی فاطمه ، کرب و بلاته
یاحسین یاحسین غریب ِ مادر
مثه یه کبوتر ِ – بسته بالم
این شبا گرفته و – خسته حالم
نه فقط همین دوماه – بلکه آقا
با غمت محرمه – کل ِ سالم
شکر لله شدم ، غلام سیاتون
دل نمی کنم از ، این روضه هاتون
کاشکی تایید کنی ، تو نوکریمو
آخر الامر بشم ، آقا فداتون
یاحسین یاحسین غریب ِ مادر
دل ِ بیقرار ِ من – حسرتی شد
چرا که زیارتت – پا نمیده
حرف ِ آبرومه که – میگن آقات
نوکرشو تو حرم – را نمیده
عاشقی دردیه ، درمون نداره
عاشق ِ تو سر و ، سامون نداره
حال ِ ما دیدنی ، شده ولیکن
هیچکسی خبرا از ، مجنون نداره
یاحسین یاحسین غریب ِ مادر
توی غم ِ این شب ِ – بی ستاره
یا امارضا دلم –غصه داره
زائر ِ حرم شدم – بازم آقا
با یه  دلی که برات – بیقراره
چشمه ی لطف  ِ بی، پایانی آقا
ما گدا و شما ، سلطانی آقا
هیچ کجا واسه ما ، مشهد نمیشه
قبله ی مردم ایرانی آقا
یارضا یارضا جانم رضا جان