خوشا آنانکه بر سر سایبان از پرچمی دارند
به گرمای بیابان هم بهشت خرمی دارند
کسانی که به دنبال خدای خویش میگردند
مگر غیر از تماشای علی دیگر غمی دارند
خوشا آنانکه باور کرده اند رزق از نجف آید
و بر این باور خود اعتقاد محکمی دارند
علی گویان نمی جویند امواج تعلق را
از این دریای دنیا بهره به قدر نمی دارند
درِ این خانه چه از دور یا نزدیک فرقی نیست
همیشه یک اویسی یا همیشه میثمی دارند
همین ساعت که ما در حسرت یک بوسه میسوزیم
کسانی در نجف پیش ضریحش عالمی دارند
- سه شنبه
- ۲۷
- دی
- ۱۴۰۱
- ساعت
- ۱۲:۴
- نوشته شده توسط
- فاطمه سرسخت
- شاعر:
-
میثم مومنی نژاد
ارسال دیدگاه