آمدی و منعکس شد نورِ حق دور و برت
عالم آمد عاشقانه با ادب در محضرت

خوش به این اصل و نسب! بابابزرگت شد حسین(ع)
خورده نان از دستِ آقای کریمان مادرت

باقر العلم النبی بودی و با ذکرِ علی(ع)
میگذارد تاجِ دانش را پدر روی سرت

آسمان آمادهٔ ثبت احادیث تو شد
جرعه جرعه موج زد! شد آب دریا جوهرت

دور تو گشتند و آخر صاحب فتوا شدند
تا شدند علامه ها شاگردِ پایِ منبرت

در کنار مهربانی بسکه داری معرفت
میرسد هر بار سائل میشود عاشقترَت

دستهایت رفت بالا با مناجات و درست
در همان ثانیه می بخشید دستِ دیگرت

حرفهایش رفت از یادش! به تو دلبسته شد
هر کسی آمد به دیدارت برای مشورت

گفته ای این را به آنکه شد به عشقت مبتلا
تا دم آخر تو با من باش؛ با من محشرت!