دلم بدون تو محکوم بر پریشانی است
همیشه گوشه نگاهت علاج حیرانی است
سلام حضرت ابن الرضای دوم ما
فدای تو چه قَدَر رأفتت خراسانی است
تو در تمام حرم‌ها کنار من هستی
زیارتم همه لطفش به جامعه‌خوانی است
علی ِچارم ِ دین، هر که بنده‌ی تو نشد
تمام بندگی‌اش کفر و نامسلمانی است
به میوه‌ی دلت آقا بگو که برگردد
بهار، گم شده اینجا، هوا زمستانی است
زخشکسالی و قحطی چه غم که دل بستم
به خانه‌ای که همیشه در آن فراوانی است
**
چه در کنار گدایان، چه کاخ آن ملعون
به هر کجا که رود کار او سلیمانی است
عزیز مصر بریز اشک بر عزیز جواد
میان سامره مانده ، غریب و زندانی است
چه آمده است به یادش میان بزم شراب
هوای حضرت دریا چه قدر طوفانی است
دوشنبه، گریه، حسن، سامرا مدینه شده
دوشنبه‌های حسن‌ها همیشه بارانی است
حسن به گریه فقط زیر لب بگوید شکر
که دست دیو و دد اینجا عقیق بابا نیست
- چهارشنبه
- 5
- بهمن
- 1401
- ساعت
- 11:10
- نوشته شده توسط
- فاطمه سرسخت
- شاعر:
-
محمد حسین رحیمیان
ارسال دیدگاه