"ای خالق راز و نیاز عاشقانه
در پیشگاه عشق مخلوقی یگانه
ای آسمان پیشانی‌ات، ای ابر ای کوه
سجادۀ تو دشت‌های بی‌کرانه
دارند در دستانِ هنگامِ قنوتت
گنجشک‌های بی‌شماری آشیانه
تسبیح می‌گویی تمام طول شب را
با اشک‌هایت دانه دانه دانه دانه
فرزند زمزم! کیستی، اهل کجایی؟
در چشم‌هایت داری از کوثر نشانه
فریاد عاشوراست موج پرچمی که
وادی به وادی می‌بری بر روی شانه
وقتی که در حال مرور کربلایی
عالم سراسر می‌شود پروانه‌خانه
این بیت آخر با خودش دارد درودی
بر مادرت، آن شهربانوی زمانه"
- یکشنبه
- 7
- اسفند
- 1401
- ساعت
- 9:44
- نوشته شده توسط
- فاطمه سرسخت
- شاعر:
-
اعظم سعادتمند
ارسال دیدگاه