یا حسین(ع)

به گوشه گوشه ش شش گوشه ات دلم بنداست
همان دلی که همیشه ز عشقت آکنده است

به نوکری ز برایت همیشه بالیدم
میان پادشهان عبدت آبرومند است

هر آنکه از قبیله ی عشاق کربلا باشد
به رهروی ز تو ای پیر عشق پابند است

هر آنکسی که به یک دفعه زائرت شده است
به کام او مزه ی این زیارتت قند است

مکرر آورم آن نام تو به لبهایم
نه من، برای جهانی حسین(ع) دلبند است

به ادعای غلامی خود نبستم دل
ولی غلام تو از غیر تو، دل کنده ست

حسینی ام، بود این فخر من تآخر عمر
مرا به هر کجا که برند نام تو، پیوند است

به شام اول قبرم، بیا به دیدارم
عیان شود که به نزدت عیار من چندست

شعر:اسماعیل تقوایی