هر کی نوکر حسینه
همیشه به شور و شینه
دل دیوونه ی نوکر
توی بین الحرمینه
نوکرت آرزوش اینه
حرم تو رو ببینه
شب جمعه توی صحن
با صفای تو بشینه
من یه خواسته از ، تو دارم حسین
میشه زائرت بشم دوباره یا که نه ؟!
آخه مهربون / لال شه این زبون
کربلا برا خوباست برای ما که نه !
«حسین وای»
توی بین الحرمینه
دلا غرق شور و احساس
یه طرف حریم شاه و
یه طرف گنبد عباس
کاش بشه روزیِ نوکر
سفره ی کرامت و بذل
کم نشه از رو لبامون
یا حسین و یا اباالفضل
حرف من تمام / آخرین کلام
کف العباس و در آغوش می گیرم یا نه ؟
آقای خودم / قربونت برم
بگو آخر توی صحنت می میرم یا نه ؟
«حسین وای»
- پنج شنبه
- 10
- فروردین
- 1402
- ساعت
- 12:1
- نوشته شده توسط
- حسین بابانیا
- شاعر:
-
حسین بابانیا
ارسال دیدگاه