ای حسین(ع)
ای حسین ای همه ی باور من
به فدایت پدر و مادرمن
کاش بودم که در آن دشت بلا
قطع میشد به ره تو سر من
کودکی بودم وعاشق گشتم
برده ای دل زمن ای دلبر من
ساقی میکده ی داور، تو
شده پر از می تو ساغرمن
کاش آیی به برم مولایم
وقت مردن به دم آخر من
دلخوشم اینکه به محشر گویم
نوکرم، هست حسین سرور من
شعر:اسماعیل تقوایی
- پنج شنبه
- 21
- اردیبهشت
- 1402
- ساعت
- 21:52
- نوشته شده توسط
- اسماعیل تقوائی
- شاعر:
-
اسماعیل تقوایی
ارسال دیدگاه