یا جوادالائمه ادرکنی

 ناله ها می زند و داغ به حنجر دارد

پشتِ در هلهله بر پاست، که باور دارد..؟!                  

مخزن جود و سخا بود، کریم بن کریم

گرچه از زهرِ جفا سینه ی پرپر دارد                 

خانه اش مقتل و اهل حرمش نامحرم

سینه ای سوخته از کینه ی همسر دارد

چون حسن همدم آن زهرِ جگر سوز شده                 

خواهری نیست که خون از لب او بردارد

تشنگی برده امان از جگر سوخته اش

گریه بر غربت آن تشنه ی بی سر دارد

کاش یک جرعه از آن آب به او می دادند

آه از آب، که اندوهِ مکرر دارد

چه غریبانه در آن حجره ی غم جان داده

نه علی اکبر و نه ساقی لشکر دارد

پیکرش گرچه فتاده است غریبانه به خاک

خوب شد سایه ای از بال کبوتر دارد...

نعیمه امامی .28 خرداد 1402