ای راهب کلیسا،دیگر نزن به ناقوس
نقاره خانه گوید،هرگز مباش مأیوس
پیر و جوان ندارد،شاه و گدا ندارد
خالی نرفته دستی،از درگه شه طوس
ما را حرمی در قم ،دیگر به خراسان است
شمس و قمری مملو،از آیت قرآن است
قم ملجأ معصومه،مشهد به رضا نازد
الطاف خدا جاری ،با نم نم باران است
به خوبی و کرم شاه لافتی صلوات
به گنبد وحرم حضرت رضا صلوات
رئوف آ ل پیمبر ابا الحسن باشد
به مادر و پدر نسل لاله ها صلوات
دست خالی نرود هیچ کسی از در تو
شکر حق بر سر ما هست بال و پر تو
تو رئوفی تو کریمی تو حطیمی تو رضا
هیچ مأیوس نگشتم که روم از بر تو
ای زنده دلان شاه خراسان آ مد
مسرور که ضامن غریبان آ مد
فرزند امام کاظم و باب جواد
شادی و شعف به کل ایران آمد
میلاد امام هشتمین است
آئینه حق روی زمین است
میلاد کریمه و کریم است
دلشاد امیر مومنین است
چقدر زائر و خادم به حرم ریخته است
اشک شادی ز دو دیده به برم ریخته است
مشهد است قطعه ای از خاک بهشت
کرم آ نجا بنگر روی کرم ریخته است
آ ستان تو مرا روضه رضوان باشد
نفست عطر دعا نغمه قرآن باشد
ضامن آهو و درمانده و مظلومانی
مدفنت طوس آن خاک خراسان باشد
ای طبیب درد بی درمان رضا
ای حبیب درد دردمندان رضا
ضامن آهو ،شفیع روز حشر
قطره قطره نم نم باران رضا
دست بوسان شما شاه و گدای حرم اند
زائران حرمت نزد خدا محترم اند
پسر باب حوائج،پدر حضرت جود
زائرانت همگی غرق عطا و کرم اند
نقاره خانه بانگ اذان حریم توست
عمریست دیده ام به دست کریم توست
صحن و سرای تو بهشت فقیران دردمند
آ ن پنجره نشان ز خدای رحیم توست
ای گدایان در خانه سلطان کجائید
ده ذیقعده شده باز در خانه بیائید
شادمان کاظم و عیدی به دست مهدی
شاد باشید بیا غصه ز دلها بگشائید
طلوع فجر فردا با عنایات خدا باشد
به روی دست کاظم آیه های هل اتی باشد
زمین و آسمان مسرور از این میلاد
مناجات همه قدوسیان ذکر رضا باشد
سایه پرچم تو بر سر ایران من است
آ یه ی مهر خدای تو به قرآن من است
مشهدت کعبه دلهای شکسته شده است
جایگاه کرم و روضه رضوان من است
سنگ فرش حرمت مهر نمازم شده است
لحظه وصل تو آ غاز نیازم شده است
حرمت ملجأ درمانده و مظلوم و فقیر
یا رضا گفتن من سوز و گدازم شده است
شهد شیرین زیارت گوارای وجود
این همه لطف و عنایت گوارای وجود
عسل خالص وصل است به درگاه خدا
سجده و حال عبادت گوارای وجود
این رضا کیست که سلطان خراسان باشد
ضامن آهوی درمانده و گریان باشد
همه گویند غریب الغربا هست رضا
آ ن رئوفی که وجودش نم باران باشد
داریم به دل حال و هوای حرمت
خلقی همه غرق اند به لطف و کرمت
به ابی انت و امی یا علی موسی الرضا
در دم مرگ نظر کن ز کرم بر نوکرت
روزی که به لب ذکر تو آ غاز شود
بال و پر پرواز سویت باز شود
در حال طواف حرم خسرو طوس
یا رضا رضا نغمه ی آ واز شود
با عکس حرم چهره بر انگیخته شد
روزی که کرم روی کرم ریخته شد
فریاد بر آورد گدایان رضا بشتابید
چون عشق تو بر جان ودل آمیخته شد
در شام ولادت رضا مسروریم
مسرور ز میلاد گلی از نوریم
خورشید رضا طلوع جانانه نمود
بر نوکری در گه او مغروریم
- یکشنبه
- 18
- تیر
- 1402
- ساعت
- 14:41
- نوشته شده توسط
- یوسف اکبری
- شاعر:
-
رسول چهارمحالی
ارسال دیدگاه