آسیمه سر دویدم،بالا سرت نگارم
دیدم رخت شکفته،شرمندۂ تو یارم
دیدم به دورت ای گل،طفلان بی قرارم
در زاری و عزایند،گل های نو جوانم
تو پر زدی ز عالم،ای یادگار خاتم
من ماندم و غریبی،با کودکان به ماتم
ای ماه آل احمد،تو پر زدی ز خانه
از خانۂ علی تا ،عرش خدا شبانه
ای غمگسار حیدر،شد شام تار حیدر
تشییع و غسل زهرا،شد کار زار حیدر
بر روی دوشم آن شب،رفتی به سوی دلدار
عجل وفاتی تو،مقبول شد ز دادار
من ماندم و مدینه،با خاطری مکدر
در کوچه یاد سیلی،خم گشته یک قلندر
خیبر شکن منم من،شمشیر دین منم من
بدر و حنین هر جا،مرد زمین منم من
اما امان از آن روز،با پهلوی شکسته
از خانه تا به مسجد،پر می زدی تو خسته
بال و پرت شکسته،اما به حال خسته
بهر دفاع ز حیدر،غم بر دلت نشسته
دیگر تو پر کشیدی،سوی نبی اکرم
حیدر شده شبانه،غرق عزای اعظم
وقتی مدینه خواب است،او زائر تو گردد
چشمان خیس و غمگین، او شاعر تو گردد
ساقی خموش حیدر،آهسته شد روانه
از کوچه ها به سوی،مظلومه ی زمانه
شد روضه پا برای،صدیقه ی شریفه
مهدی بیا که مادر ،مظلومه و غریبه
- پنج شنبه
- 22
- تیر
- 1402
- ساعت
- 19:42
- نوشته شده توسط
- یوسف اکبری
- شاعر:
-
رسول چهارمحالی
ارسال دیدگاه