دُرّ نایاب نهان گشته به دریای بقیع
آ ن عقیق یمنی گوهر والای بقیع
آن گلی را که به تدفین تنش خار زدند
سالها زخم زبان نیش چو یک مار زدند
در گلستان نبّی شهر مدینه مظلوم
بود از مجلس تشییع گل ما محروم
سالها در جگرش داغ غم مادر داشت
بر لبش روضۂ کوچه و غم یک در داشت
کوچه و سیلی و یک داغ شکسته کمرش
آ تش زهر شکسته هم ی بال و پرش
ای غریبی که درون دل خانه ی خود
نشد ایمن ز دشمن گواهی معبود
همسرش قاتل او شد به زهر کینه
داغ او داغ عجیبی است درون سینه
گوهری در صدف ناب بقیع شد مدفون
دل هر شیعه ثابت قدمی شد محزون
از جفا شد حرمش تله ای از خاک بقیع
کاش ما را بشود حشر کریمانه شفیع
حرم اوست جاویددرون دل شیعه باقی
روضه اوست غمبار شو خاموش ساقی
- جمعه
- 23
- تیر
- 1402
- ساعت
- 1:7
- نوشته شده توسط
- یوسف اکبری
- شاعر:
-
رسول چهارمحالی
ارسال دیدگاه