اجازه بده از حرم بروم – تا که من هم فدای عمو بشوم
وجود مرا غصه خانه مکن – سن و سال کمم را بهانه مکن
بی قرار و حزینم     چگونه نشینم     فدا شدن هستی ام را ببینم
من یتیم مجتبایم     غرق در شور و نوایم    عمه زینب کن رهایم
*****
چگونه تحمل کنم که عدو – تیغ برّان کشیده به روی عمو
اگر چه ندارم زره به تنم – غم مخور عمه جان مرد خیمه منم
می نخورده چه مستم     رها کن تو دستم     فدای عمویم کنم همه هستم
مانده تنها بین لشگر     بی کس و بی یار و یاور    بر تنش شمر ستمگر
*****
ببین عمه قلب خرابم شکست – نیزه روی گلوی عمویم شکست
چرا قاتل اصلاً حیا نکند – گیسوان عمو را رها نکند
می روم به بر او     شدم پسر او     که کم نشود تار مو ز سر او
عمه جانم مثل سقا     می دهم من دست خود را      ارث بردم من ز زهرا(س)
امیر حسین الفت

سبک زمزمه