درِ سرای حکومتده مسلم ایتدی وقوف
آلوبدی دوره سین اربابِ کینه ، الده سُیوف
عطش ز بسکه قرارین اورکدن آلمیشدی
جمالی برگِ خزان دیده تک سارالمشدی
حریمِ قصریده ناگاه گوردی کوزهء آب
او سو مشاهده سیندن فزون اولوب تب و تاب
بویوردی کیمدی ویره بیر ایچیم منه بو سودان؟
سونه اورکده اولان بلکه بو شرارِ نهان
جواب ویردی بیری اول دنی جماعتدن
که قلبی آهنه مفهومیدی قساوتدن
بو سو اگرچه گوارا و سردیدی ، امّا
خیال ایتمه سنه بیر ایچیم میّسر اولا
محالیدور ایچه سن بو زلالی یابنَ عقیل
سنه حَمیم مهیّا ایدوب ، خدای جلیل
بویوردی وَیحَک ، کیمسن بو پست فطرتیله؟
بو خبثِ نیّتیله ، بیر بیله قساوتیله؟
دئدی او کس کی ثبوتِ حقه ایدوب اقرار
او وقت کیم سن اونی جدّا" ایلدون انکار
آدیم دی مسلم ، آتام عمرو ، باهلی مشهور
امامِ حقّه ایدوب منده صدقِ عهد ، ظهور
بویوردی حق آناوی ایلسون گوروم ثکلا
اورکدی سنده اولان یا که صخرهء صمّا
حمیمه سنسن اولان یابنَ باهله اولی'
سنه خلود سزادور ، جحیمده حقّا
جلوس ایدوبدی سپس تکیه ایتدی دیواره
اولوبدی دور و بره حسرتیله نظّاره
گتیردی بیر نفر اول وقتده سودان بیر جام
آلیب او بزمِ وفاده یگانه دردآشام
همینکه ایستدی میل ایلیوب اولا سیراب
دل قدح کیمی گلرنگ اولوبدی قانیله آب
اولوبدی بیر نچه دفعه بو واقعه تکرار
آلیبدی رنگِ لبِ لعلین ، اولدی سو گلنار
گُهر عقیقیدن آیریلدی گوئیا آخر
بو سوزدن اهل دل آنلار حدیثی تا آخر
ضمیرِ آگهی درک ایتدی بو اشارتدن
که قاندی عاشقه سو مشربِ شهادتدن
بویوردی حمد اولا آللهه گر اولیدی نصیب
بو سویی ایچماقی قسمت منه ایدردی حبیب
خلاصه زادهء مرجانه ایلیوب احضار
او بزمه ایلدی مسلم ورود ، بِالاِجبار
یتشدی مظهرِ اخلاص ، کفر محضرینه
عقیلین اوغلی ، زیاد اوغلونون برابرینه
او گوهرِ شرفی هر شریفدن والا
دوروب مقابل او ادنای کونه ، واعجبا
حسین نائبی ، ختمِ رسالته منسوب
دوروب او بزمیده مرجانه اوغلونا مغضوب
اوزی اسیر یارالی ، و لیک سطوتله
سلالهء قرشی هاشمی صلابتله
یتورمیوب او قدر غصّه دن خم ابرویه
باخیب حقارتیله ساکنان مشکویه
ایدوب نظاره سی مسحور پیر و برنانی
(نگاهِ شیر قُرق ایلیوب نیستانی)
جمالی قانیله گویا شفقده دور خورشید
گوزینده جاذبهء وصلیدن فروغِ امید
وفا تجسّمی مشهود ، شکلِ انساندا
ثباتِ کوه عیان موج خیز طوفاندا
فلک وفاسینه ایلوب تحیّت و اکرام
او دم که ایلمدی زادهء زیاده سلام
تَملُّق اهلینه بو نکته آرتوروب حیرت
بیری دئدی که سلام ایتمدون ندور علّت؟
امیرِ کوفه دی ابنِ زیاد و صاحبِ نام
لزومی وار ایده وارد اولان ادای سلام
بویوردی قتلیم اولوبدور اگر اونا مقصود
محالیدور یته مندن اونا سلام و درود
که بو سلام اولار نفس ضعفینه تعبیر
اولانمیوب بیزه عالَمده ضعف دامنگیر
ولی مرادی اگر غیرِ بو قضیّه اولا
مبادله اولاجاخ چوخ سلام لر آرادا
زیادین اوغلی غضبلندی بو شهامتدن
ایدوبدی یاد قسم جانینه شقاوتدن
دئدی یقین ایدرم قتلیوه سنون اقدام
او قدر قالمیر اولا عمریوین زمانی تمام
وصیّت ایلماقا ویر منه بویوردی مجال
گراندی گر چه منه سنِ شقیدن استمهال
جواب ویردی ایله هر وصیّتون واردی
سوزون نه اولسا بیان ائت که فرصتون واردی...
- چهارشنبه
- 28
- تیر
- 1402
- ساعت
- 11:20
- نوشته شده توسط
- یوسف اکبری
- شاعر:
-
حاج حسین عابد
ارسال دیدگاه