ای وجودت قرار ثارالله
ابرویت ذوالفقار ثارالله
قامتت افتخار ثارالله
همه دار و ندار ثارالله
مهربان قبیله ی احساس
السلام و علیک یا عباس
_______________________
ریسمان الهی محکم
صاحب اقتدار و هم پرچم
مات چشمان تو همه عالم
با وجود تو دل ندارد غم
کاشف الکرب سیدالشهدا
ای به قربان تو همه دنیا
_______________________
ما حسینی شدیم فقط با تو
مونسی هم نداریم الا تو
ما همه قطره ایم و دریا تو
ما همه تشنه ایم و سقا تو
تشنه ی لطف و جود و احسانت
تشنه ی دیدن دو چشمانت
_______________________
خوش قد و قامتی و رعنایی
فوق العاده ترین و زیبایی
باب حاجات خلق دنیایی
عشق ما ها و ارمنی هایی
غیرت از ازل گرفتارت
تا قیامت کرم بدهکارت
_______________________
چه بگویم ز بس که غوغایی
نوکری کرده ای در آقایی
در خصائص مثال مولایی
سومین بچه شیر زهرایی
داده مادر ز کودکی ام یاد
وقت مشکل تو را زنم فریاد
_______________________
روز میلاد تو امامانت
با ملائک شدن ثناخوانت
بعد بوسه به رو و چشمانت
همه بوسیده اند دستانت
در دو عالم زبانزدی ساقی
عالمی فانی و تویی باقی
_______________________
همه مبهوت احتشام تو اند
کل ایران همه غلام تو اند
کفتر جلد روی بام تو اند
آذری ها مرید نام تو اند
اینچنین میکنند از تو یاد
یابن ام البنین ائوون آباد
_______________________
بس که بر عهد خود عمل کردی
پرم از عشق و از غزل کردی
رخنه در قلبم از ازل کردی
مشکل آوردم و تو حل کردی
چاره ساز مسائل مشکل
نظری کن به ما ابوفاضل
_______________________
ساقی خانواده ی خورشید
ساغر چشم های پر امید
هر که آمد زما ، نسب پرسید
گفته ایم حرف حقِ بی تردید
ما همه نوکریم نسب به نسب
خاک پای تو ایم خدای ادب
_______________________
شعله ی سوز آه ثارالله
لشگر و هم سپاه ثارالله
ای به دستت نگاه ثارالله
حضرت مهر و ماه ثارالله
بر دلم مهرت از ازل افتاد
شیر ام البنین حلالت باد
_______________________
مدح تو بیش از آنچه گفتم بود
گفتم اما ببخش کم هم بود
تا تو بودی حسین بی غم بود
دست تو تا همین که پرچم بود
سمت خیمه غمی نمی تابید
فارغ از غم رقیه میخوابید
_______________________
بس که برتو حسین باور داشت
با تو انگار که دو لشگر داشت
لشگری مثل تو برادر داشت
تا تو بودی علی اصغر داشت
بین آن و دشت و قوم درنده
شد حسین هم به تو پناهنده
_______________________
رفتنت از حرم مسلم شد
نگرانت دم مخیّم شد
تا که رفتی دلش پر از غم شد
سایه ات تا که از حرم کم شد
نگران حرم شد و معجر
لرزش دست هاش شد بدتر
_______________________
وای از آن لحظه ای که غوغا شد
حرمله با کمان محیا شد
غرق تیر عدو سراپا شد
در میان خیام بلوا شد
خیمه ها غرق ترس شد کم کم
شد گره های روسری محکم
_______________________
رامین برومند(زائر)
Insta:Zaer.poet
- یکشنبه
- 1
- مرداد
- 1402
- ساعت
- 23:24
- نوشته شده توسط
- زائر
- شاعر:
-
رامین برومند
ارسال دیدگاه