بارَد چه خُون که دیده چِسان روز و شَب چرا؟
از غَم کُدام غم؟ غمِ سُلطانِ اُولیا
نامَش که بُد، حسین زِ نژادِ که از علی
مامَش که بُود؟ فاطمه جَدّش که مُصطفی
چُون شد شَهید شد به کُجا؟ دَشتِ ماریه
کِی عاشِرِ مُحرَم، پِنهان نه بَر مَلا
شَب کُشته شد؟ نَه روز چه هِنگام وَقتِ ظُهر
شد از گَلو بُریده سَرش؟ نِی نِی از قَفا
سیراب کُشته شد؟ نَه کس آبَش نَداد داد
که شِمر از چه چِشمه زِ سَرچِشمهء فَنا
مَظلوم شد شَهید؟ بَلی جُرم داشت نَه
کارَش چه بُد، هِدایَت، یارَش که بُد، خدا
این ظُلم را که کرد، یَزید این یَزید کیست
زاُولادِ هِند، از چه کس از نُطفهء زِنا
خود کرد این عَمل نَه، فرستاد
نامه ای
نَزدِ که نَزدِ زادهء مَرجانهء دَغا
اِبنِ زیاد زادهء مَرجانه بُد نَعَم
از گُفتهء یَزید تَخلف نَکرد، لا
این نابِکار کُشت حسین را به دِستِ خویش
نَه او رَوانه کرد سِپه سُوی کَربلا
میرِ سِپه که بُد عُمرسَعد او بُرید
حَلقِ عَزیزِ فاطمه نَه شِمرِ بی حَیا
خَنجَر بُرید حَنجَرِ او را نَکرد شَرم
کرد از چه پَس بُرید، نَپذیرُفت از او قَضا
بَهرِ چه، بَهرِ آن که شَود خَلق را شَفیع
شَرطِ شَفاعَتش چه بُوَد نُوحه و بُکا
کس کُشته شد هم از پِسرانش بَلی دو تَن
دیگر که نُه برادرِ دیگر که اَقربا
دیگر پِسر نَداشت چرا داشت آن که بُود
سَجاد چون بُد او به غَم و رَنج مُبتلا
ماند او به کَربلای پِدر، نِی به شام رَفت
با عِز و اِحتِشام، نَه با ذلّت و عِنا
تَنها، نَه با زَنانِ حَرم نامِشان چه بُود
زِینب سَکینه فاطمه کُلثومِ بینَوا
بَر تَن لِباس داشت، بَلی گَردِ رَه گُذار
بر سَر عَمامه داشت، بَلی چُوبِ اَشقیا
بیمار بُد، بَلی چه دوا داشت اَشگِ چِشم
بعد از دوا غَذاش چه بُد، خونِ دِل غَذا
کس بُود هَمرهش، بَلی اَطفالِ بی پِدر
دیگر که بُود تَب که نمی گَشت ازو جُدا
از زِینب و زَنان چه به جا مانده بُد دو چیز
طُوقِ ستم به گَردَن و خَلخالِ غَم به پا
گَبر این سِتم کُند نه یَهود و مَجُوس نَه
هِندو، نه بُت پَرست، نَه فَریاد ازین جَفا
#قاآنی است قابِلِ این شِعرها بَلی
خواهد چه، رَحمت، از که، زِ حَق، کِی صَفِ جَزا
- شنبه
- 14
- مرداد
- 1402
- ساعت
- 21:55
- نوشته شده توسط
- یوسف اکبری
- شاعر:
-
حبیب الله قاآنی شیرازی
ارسال دیدگاه