اِمشَب شَهادت نامِهء عیشّاق اِمضا می شَوَد
فَردا زِ خُونِ عاشقان، اِین دَشت دَریا می شَوَد
اِمشَب کِنارِ یِکدِگر، بِنشَستِه آلِ مُصطفی
فَردا پَریشان جَمعِشان، چُون قَلبِ زَهرا می شَوَد
اِمشَب بُود بَر پا اَگر، اِین خِیمِهء خونِ خدا
فَردا بِه دَستِ دُشمَنان، بَر کَندِه از جا می شَوَد
اِمشَب صِدای خواندَنِ قُرآن بِه گُوش آیَد وَلی
فَردا صِدای اَلاَمان، زِین دَشت بَر پا می شَوَد
اِمشَب کِنارِ مادَرَش، لَب تِشنِه اَصغر خُفتِه است
فَردا خدایا بَستَرش، آغُوشِ صَحرا می شَوَد
اِمشَب که جَمعِ کُودَکان، دَر خوابِ ناز آسُودِه اَند
فَردا بِه زِیرِ خار ها، گُم گَشتِه پِیدا می شَوَد
اِمشَب رُقیّه حَلقِهء زَرین اَگر دارد بِه گُوش
فَردا دِریغ اِین گُوشوار از گُوشِ او وا می شَوَد
اِمشَب بِه خِیلِ تِشنِگان، عَبّاس باشَد پاسِبان
فَردا کِنارِ عَلقمِه، بی دَست، سَقا می شَوَد
اِمشَب که قاسِم زِینَتِ گُلزارِ آلِ مُصطفی ست
فَردا زِ مَرکَب سَرنِلگُون، اِین سَروِ رَعنا می شَوَد
اِمشَب بُوَد جای علی، آغُوشِ گَرمِ مادَرَش
فَردا چُو گُلها پِیکَرَش، پا مالِ اَعدا می شَوَد
اِمشَب گِرفتِه دَر میان، اَصحاب، ثار اَلله را
فَردا عَزیزِ فاطمِه، بی یار و تَنها می شَوَد
اِمشَب بِه دَستِ شاهِ دِین، باشَد سُلیمانی نِگین
فَردا بِه دَستِ سارِبان، اِین حَلقِه یَغما می شَوَد
اِمشَب سَرِ سِرَّ خدا، بر دامَن زِینَب بُوَد
فَردا اَنِیسِ خُولی و دِیرِ نَصاری می شَوَد
تَرسَم زَمین و آسِمان، زِیر و زِبَر گَردَد #حسان
فَردا اِسارَت نامِهء زِینَب چُو اِجرا می شَوَد
- شنبه
- 14
- مرداد
- 1402
- ساعت
- 22:46
- نوشته شده توسط
- یوسف اکبری
- شاعر:
-
حبیب الله چایچیان
ارسال دیدگاه