اَلحَق نَماز، آن بِه درِ بی نیاز کَرد
کَز خُون وُضو گِرفت و بِه مَقتَل نَماز کرد
عِشق از شهِ شَهید بیامُوز کَآن چِه داشت
از جان و دِل بِه دَرگهِ جانان نیاز کَرد
ساقی هَر آن چِه جامِ بَلا دادِیَش به دَست
دَست از بَرای ساغرِ دِیگر دِراز کَرد
گَه دَر تَنُور و گَه بِه سِنان شد سَرَش عَجب
دَر راهِ عِشق طیّ نَشیب و فَراز کَرد
پِیوَست با حسین و بُرید از یَزید، حُر
باید چِنین بَدَل به حَقیقَت، مُجاز کرد
زِیبَد اَگر به کَعبه کُنَد فَخر، کَربَلا
دَر او مَکان، چُو خُسرُوِ مُلکِ حِجاز کَرد
دَر دِل #صغیر را چِه شَرَر بُود کاین چِنین
جان ها کَباب از سُخنِ جان گُداز کَرد
- شنبه
- 14
- مرداد
- 1402
- ساعت
- 23:27
- نوشته شده توسط
- یوسف اکبری
- شاعر:
-
محمّدحسین صغیراصفهانی
ارسال دیدگاه