ساقیا پُر کُن بِده بارِ دِگر مینای عشق
مدّتِ دیریست من دارم بِسَر سُودای عشق
آفتاب از روزهای قَبل خوشتَر میدَمَد
پُرشکُوه است ای عَجب اِمروز چون دُنیای عشق
گُفت پیرِ عَقل بَر من که اِی جوانِ عشق جُو
عاشقان جَمعند بَرپا مَحفلِ شُورای عشق
رُو تُو مَداحِ على باش و علی را مَدح گُو
آمَده در عالَمِ هَستی شَه و مُولای عشق
فاطمِه گَنجی بَر خود داشت در بِیتِ خدا
بُود آن گَنجَش علی یک گُوهرِ لالای عشق
کَعبه از یُمنِ قُدومَش با شَرف شد در جَهان
سَجده گاهِ عالَمِ اِمکان شدِه هم جای عشق
گر خدا گُویم خَطا گُفتم خدائیّش عَجب
وز چه شد آن خانهء حَقّ بَر علی ویلای عشق
کاش مُوسی بُودی و دیدی جَلالِ کَعبه را
گشته از یُمنِ علی چون وادی سینای عشق
گُوید الله نیست دَستِ او زِ چه مُشگل گُشاست
آری آری کَرده ظاهر او یَدِ بِیضای عشق
اوّلِ هر اوّلین و آخرِ هر آخرین
اِبتدا و اِنتها و مَبدء و مَبنای عشق
هم وَصیّ هم کَد خدای خَتمِ پِیغمبَر شدِه
بَس بُلند است هُمّتش زانرو شدِه عُنقای عشق
در شَبِ مِعراجِ خَتمی مَرتَبَت با دیدِه دید
اُوجِ مِقدارِ علی والاتَر از والای عشق
میهانِ کِبریائی را علی شد میزبان
چِشم بُگشا و نِگه کُن صُورت و مَعنای عشق
داد اَنگشتَر به سائل گُفت در وَصفِ على
حَضرتِ پِیغمبَر آن دُنیا و مافیهای عشق
هِدیِه بَر دَرگاهِ حقّ اَنگُشتَرِ تو شد قَبول
این هَمان عَهد است بَر ما میکُند اِیفای عشق
یاعلی گر تو بِه سائل داده اِی اَنگُشتَری
پَس بیا بَر کَربلا بین آن شَهِ زیبای عشق
داد اَنگُشتی به اَنگشتَر به بَجدَل اِی عَجب
هم دو دَستَش داده آن سُلطانِ کرّمَنای عشق
دَر رَقیمِه مَدحِ مُولا را #حسنی زَد رَقم
تا بِروزِ حَشر باشد لایقِ اِعطای عشق
- شنبه
- 14
- مرداد
- 1402
- ساعت
- 23:55
- نوشته شده توسط
- یوسف اکبری
- شاعر:
-
حسین حسنی افشرد
ارسال دیدگاه