زِ طریقِ بنده گیّ علی نه اگر بَشر بخدا رَسد
بچه دل نهد بکه رو کُند بچه سُو رود بکجا رَسد
زِ خدا طلب دلِ مُقبلی به علی زِ جان مُتوسلی
که اگر رَسد به علی دِلی به علی قَسم بخدا رَسد
ازَلی وِلایَتِ او بُوَد اَبدی عِنایَت او بُوَد
زِ کفِ کِفایَت او بُوَد بخدا هر آنچه بِما رَسد
به علی اگر بَری اِلتجا چه در این سَرا چه در آنسَرا
همه حاجتِ تو شَود روا همه دردِ تو به دوا رَسد
علی ای تو یاورِ و یارِ ما اَسفا بِحالِ فِکار ما
نه اگر بِعقدهء کارِ ما مدَد از تو عُقده گُشا رَسد
نه بِهر که هر که فَدا شَود چو فَدائی تو بجا شَود
که هر آنکه در تو فَنا شَود زِ چِنین فَنا به بَقا رَسد
بُوَد ای مُربیّ جان و دل زِ تو خیمه گر چه در آب و گِل
تویی آنکه فِیضِ تو مُتَصِل بِفرشتگانِ سَما رَسد
دو جَهان رَهینِ عِنایَتَت رهِ حَق طریقِ هِدایَتَت
همه را بِخوانِ وِلایَتَت زِ خدا هماره صَلا رَسد
به غَدیرِ خُم چو باَمرِ هُو بِسُتودَت اَحمدِ نیک خُو
به جَهانیان زِ نِدای او همه لَحظه لَحظه نِدا رَسد
زِ رُخَت که نُورِ خدا از آن بُوَد ای وَلیّ خدا عَیان
بِدل و بَدیدء عاشقان همه لَمعه لَمعه ضیا رَسد
به مؤآلفِ تو مَقر جِنان به مُخالفِ تو سَقر مَکان
بِتو نیک و بَد شَود اِمتحان زِ تو خیر و شَر بِجزا رَسد
چو منی کُجا و ثِنای تو که تو را سُتودِه خدای تو
چه بیان کُنم بِسَزای تو که تو را بِحدَّ ثِنا رَسد
مَگر از زَبونیِ خود زَبان بُگشایم اِی شَهِ اِنس و جان
که کُند زِ مُحنَتِ خود بیان بِحضُورِ شَه چو گِدا رَسد
تو شَهی و بنده گِدای تو سَر و جانِ من به فَدای تو
چه شَود زِ بَرگ و نَوای تو دِلِ بینَوا به نَوا رَسد
دِل من که غُنچه صُفت شَها شده خون سَزَد چو گُلِ از صَبا
زِ نَسیمِ لطفِ تو ذو العطا بِکمالِ لطف و صَفا رَسد
تو بِحق زِ هر چه مُقدّمی بِقضا تو آمر و حاکمی
زِ تو بینم آنچه بمن همی زِ قدَر رود زِ قَضا رَسد
به #صغیر خَسته لَقای تو بُوَد اِنتهای عَطای تو
چو بِقائلینِ ثَنای تو زِ درِ تو اَجر و عَطا رَسد
- یکشنبه
- 15
- مرداد
- 1402
- ساعت
- 13:54
- نوشته شده توسط
- یوسف اکبری
- شاعر:
-
محمدحسین صغیر اصفهانی
ارسال دیدگاه