یَثرب اِمشَب جَنّت المأوا شده
باز دَر باغِ وِلا غُوغا شده
مُطربِ گَردون قیامَت می کند
جلوه در باغِ اِمامَت می کند
وَه چه غُوغا در جَهان اَفکندِه است
شُور در هَفت آسمان اَفکندِه است
دَر فَلک آئینه داری میکند
با مَلایک مِیگُساری میکند
شَهر سَر تا پا تَماشایی شده
غَرق در دَریای زیبایی شده
هَر طَرف آئینه‌زارِ گُل شده ست
خَرمَنِ یاس و گُل و سُنبل شده ست
یَثرب اِمشَب سینهء سیناستی
طُور چون در خانهء مُوساستی
کُوچه های شَهر زیباتَر شده
نَخل های سَرو رَعناتَر شده
خاندانِ آلِ هاشم دِیدنیست
از بِهشتِ اِرتِضا گُل چیدنیست
کُوچه ها لَبریز از ذُوق و صَفاست
حَسرتِ باغِ بِهشتِ کِبریاست
باید اِمشب نَعرهء هُو بَر زَنیم
خانهء مُوسی اَبنِ جَعفر سَر زَنیم
خانهء عَرش آستانَش از جَلال
آمده رَشکِ بِهشتِ ذُوالجَلال
هر طَرف چون مَحفلِ دار‌السُرور
حَلقهء شادی زَده غِلمان و حُور
زُهره آنجا نَغمه پَردازی کُند
چَنگ در آغُوش طنّازی کُند
مُنتظر بَر دَست ساغَر، جَبرئیل
تا کُند ساغَر‌کِشان را مِی سَبیل
اِمشَب اِینجایند اَرواحِ رُسُل
خاصّه مُولای اُمَم سُلطانِ کُل
چشمِ جان از نُورِ رُخسارِ رِضا
جِلوه گر چون آفتاب اَندَر فَضا
دُودمانِ حَضرتِ خیرالاَنام
در صَفا رَشکِ بِهشتِ لایَنام
عالَم و آدَم زُ لُطفِ کِبریا
جُملِه مَستَند از مِیِ جامِ وِلا
بَر لَب کرّوبیان ذِکرِ جَلی
تَهنیَت گُویان به میلادِ علی
کای خَدیوِ تاج و تَختِ اِرتِضا
شاهِ عالَم یا علی مُوسی الرضا
مَقدَمَت مَسعود اِقبالَت بُلند
دولَتَت پاینده شأنَت اَرجُمَند
اِی وِجودَت مُلکِ عالَم را دَلیل
هَشتمین مُولا زِ اوُلادِ خَلیل
اِی حَریمَت مَکتبِ آئین و دین
پَردِه دارِ دَرگهَت رُوح اَلاَمین
یا علی اِی پَنجمین سَبطِ حسین
هَفتمین قِبلِه، امامِ مَشرقین
اِی سَلیلِ پاکزادِ بُوتُراب
بَندگان را از شَرف مالِک رِقاب
اِی شَهنشاهِ سَریرِ کاینات
روزِ میلاد است و روزِ الِتفات
بَندگانَت را در این روزِ سعید
از درِ رَحمت مَگردان نا اُمید
رَحمتی این بَندهء نا چیز را
عاشقِ شُوریدِه #شبخیز را
- یکشنبه
- 15
- مرداد
- 1402
- ساعت
- 14:22
- نوشته شده توسط
- یوسف اکبری
ارسال دیدگاه