خط گردی سالیب سایه او وجهُ الحَسن اوسته
چم دور دییه سن بس دوشنوبدور چمن اوسته
جفت اولموش ایکی غنچه لبون، طاق ایده طاقت
یا لعلِ بدخشاندی عقیقِ یمن اوسته
زلفوندی دوشوب گل اوزوه دسته به دسته
یا خرمنِ سنبل توکولوب نسترن اوسته
تابِ مِی ایدوب غرقِ عرق صفحهء حُسنون
شبنمدی دوزولموش دییه سن یاسمن اوسته
چاک ایتمیه تا دستِ صبا سِترِ عفافین
غنچه گیینوب پیرهنی پیرهن اوسته
دل بیر سرِ مویونده ایدر قطعِ مراحل
فخر ایلمه سین چوخ او کی اوینار رسن اوسته
من من دییوب اوز نفسیوه اولما بیله مغرور
چوخ کیمسنه لر خاک نشین اولدی من اوسته
دل مشتری وصلیدی جان نرخینه، گیچمز
بو بِیع و شَرادن کم و بیشِ ثمن اوسته
مه جلوه سینی گوستریری ابرِ سیهده
زنگارِ خطِ سبز او سیمین ذقن اوسته
مِی دورینی تعطیل ایلدی گردشِ چشمون
خُم خانه خراب اولدی ایکی خُم شکن اوسته
زلفون بهم ایتمه که پوزار نظمِ جهانی
خَم اوسته توکولدوقجا شکن خَم شکن اوسته
(عابد) بو سوزون دورینی سال اوزگه مداره
دورما داخی وصفِ رخ و چشم و دهن اوسته
چک قافلهء نظمی بیابانِ بلاده
شرحِ صفتِ اکبرِ گلگون کفن اوسته
چون پادشهِ تشنه لبین تازه جوانی
آغشته اولوب قانینه عهدِ کهن اوسته
صد پاره اولان پیکری حمل اولدی عباده
قتلایه طرف امرِ امامِ زمن اوسته
دورینده خواتینِ حرم انجمن ایلوب
بال آچدی بلا طایری بو انجمن اوسته
زلفین یودولار اشگیله هرگز دیمورم من
ایثارِ نجوم ایتدیله عقدِ پرن اوسته
هر کیمسنه اوز کامیجه دردین دئدی، آخر
لیلا یتوب اول زخمیله مستور، تن اوسته
بشکفته گوروب یاره لرین قرمزی گل تک
شوریده هَزاران کیمی گلدی سخن اوسته
جانسوز دلیله دئدی ای روحِ روانیم
لیلادی گلن شیونه بو گل بدن اوسته
ای آینهء صورتِ پیغمبرِ اکرم
وی قانه باتان دینِ حقِ ذوالمنن اوسته
قان جلوه سیدی بو سرِ گیسوی سیهده
شنگرفدی یا تودهء مشگِ ختن اوسته
افسوس که مرآتِ فروغِ رخِ یزدان
زنگاره باتوبدور هوسِ اهرمن اوسته
سنسیز نجه غرق اولمیا ای ساحلِ امّید
بو تخته نشین موجِ بلا و فتن اوسته
یعقوبِ دل ای یوسفِ کنعانِ محبّت
هجرونده یانار عمریجه بیت الحزن اوسته
نولدی او رشادت که ایدردون تنِ تنها
حمله نقدر معرکه جو تیغ زن اوسته
آهنگِ قتال ایلدیقون وقتیده، گویا
شهباز هجوم ایلوری زاغ و زغن اوسته
ایمدی نیه بو حالیله قان ایچره یاتوبسان؟
بو پردهء گلگون ندی وجه الحسن اوسته
کامِ دلِ اعدایه اولوب یوخسا مداری
گردون که همیشه دولانار مکر و فن اوسته
(عابد) داخی بو باره ده کافیدی حکایت
چکمه دلِ احبابی ملال و محن اوسته
سوز یتدی گوزل طرزیله پایانه اگر چه
برخورد ایلدون مشکله بو سر سخن اوسته
- سه شنبه
- 17
- مرداد
- 1402
- ساعت
- 0:23
- نوشته شده توسط
- یوسف اکبری
- شاعر:
-
محمد عابد
ارسال دیدگاه