#شب_هشتم_حضرت_علی_اکبر_ع

باید برای غربتت در روضه جان داد
اصلاً تمامِ سینه را دستِ خزان داد

وای از تنِ پاشیده ات در خاکِ صحرا
باید دوباره روضه را شرحی روان داد

دندانِ تو خرد است و لبهای تو پاره
ماندم چگونه در صلاة ظهر اذان داد

جسمِ تو مثلِ دانه های پاره تسبیح
جانِ عبا را زنده کرد و صد دهان داد

دل کندن از تو بر پدر چه ناگوار است
آن دم که یوسف در برِ یعقوب جان داد

هر قطعه از جسمِ تو را بوسید و آنگاه_
مشتی ز خونت را به سمتِ آسمان داد

هر عضوی از جسمت شده صد بند روضه
تا اینکه دردِ جانِ بابا را امان داد

گلهای زهرا نورشان در سرَّ مکنون
امّا تو را باید نشان تا کهکشان داد

صدّیقِ اکبر چشمه ی مِهر آفرینی
این جلوه را بر تو خدای مهربان داد

در آتشِ غم مرثیه خوانِ تو هستیم
شکرِ خدا در روضه ات ما را توان داد!

#هستی_محرابی
#سه_شنبه_۳_مرداد_۱۴۰۲