با شد مدینه غرق رنج و ماتم
بار سفر بسته رسول خاتم
جان می دهد ختم رسل   پر پر شـده ما نـند گل
آه و واویلا   آه و واویلا
رنگ از رخ خیر ا لبشر پریده
آغاز غربت علی رسیده

گوید ا میر ا لمومنین    کـنار بسـترش چـنـین
آه و واویلا   آه و واویلا
زهرا ببوسد روی ماه با با
چشمش شده محو نگاه بابا
گوید که خون شد جگرم    ای پـــدرم ای پـــدرم
آه و واویلا   آه و واویلا
جان پدر من دختر تو هستم      
ببین کنار بسترت نشستم
آه و واویلا   آه و واویلا
بی تو علی باشد غریب و تنها
مرو ابا ا لزهرا  بجان زهرا
با شد دو چشمم خون فشان     پیشم بمان پیشم بمان
آه و واویلا   آه و واویلا
شاعر : سید محسن حسینی