با شد مدینه غرق رنج و ماتم
بار سفر بسته رسول خاتم
جان می دهد ختم رسل پر پر شـده ما نـند گل
آه و واویلا آه و واویلا
رنگ از رخ خیر ا لبشر پریده
آغاز غربت علی رسیده
گوید ا میر ا لمومنین کـنار بسـترش چـنـین
آه و واویلا آه و واویلا
زهرا ببوسد روی ماه با با
چشمش شده محو نگاه بابا
گوید که خون شد جگرم ای پـــدرم ای پـــدرم
آه و واویلا آه و واویلا
جان پدر من دختر تو هستم
ببین کنار بسترت نشستم
آه و واویلا آه و واویلا
بی تو علی باشد غریب و تنها
مرو ابا ا لزهرا بجان زهرا
با شد دو چشمم خون فشان پیشم بمان پیشم بمان
آه و واویلا آه و واویلا
شاعر : سید محسن حسینی
- پنج شنبه
- 21
- دی
- 1391
- ساعت
- 10:11
- نوشته شده توسط
- feiz
ارسال دیدگاه