بند اول:
این دله من پر زده باز تو کاظمینه
تو حرم و صحنِ غریبه عالمینه
غریبی که عشقِ تمومِ ایرانی هاست
همونی که برا رضا نوره دو عینه
آقام امام جواده و
شاه کرامته
شافعِ ما سینه زنا
روزِ قیامته
جواده دنیام جواده عقبام
جواده رؤیام جواده آقام
مولا جواد
بند دوم:
ناخدای کشتی ، امیره کائناتی
مبدل السیئات باِ الحسناتی
با سنِّ کم چشمه ی احسان و سخایی
منشأ خیرات و نذور و برکاتی
تو امامِ جوادیو
بابُ الْمرادیو
بی نظیری تو عالمین
خَیْر العبادیو
فروغِ زهرا نگار دل ها
به عالم هستی امیر و مولا
مولا جواد
بند سوم:
تو از ازل جوادی و منم فقیرم
از در خونت آقا هیچ جوره نمیرم
پر میشه کاسه ی گداییم همیشه تا
دامن پر مهر و کریمتو می گیرم
تو کریمی و من گدات
هستیِ من فدات
میتونه سر به رام کنه
حتی یه نیم نگات
فدا تو جونم به تو مدیونم
برات دیوونم به پات می مونم
مولا جواد(ع)
- چهارشنبه
- 29
- شهریور
- 1402
- ساعت
- 15:41
- نوشته شده توسط
- یوسف اکبری
- شاعر:
-
طاها تحقیقی
ارسال دیدگاه