?بند اول:
شرحِ حال منه، عبای رو سرم
خوردم صد بار زمین، توی این راه کم
واسم زنده شده، روضه ی مادرم
اون روزی که ما، دَرم زمین خورد
در افتاد روشو زیره پا پژمرد
یاس هیجده ساله خزون شد، چه زود مُرد
سختی ها کشید و
قامتش خمید و
پهلوشو شکستن
از دنیا برید و
ای وای مادرم وای
?بند دوم:
بیماره بسترم، حجره دنیام شده
می پیچم تو خودم، چه بد اوضام شده
طبابت دیره و، تیره چشمام شده
چِشم به راهم تا، بیاد جوادم
دردونم آخر رسید به دادم
چه خوب شد که باز رسیدم به، مرادم
با حال پریشون
با چشمای گریون
دیگه رفتنیم
میرم اما دلخون
وای از این زمونه
?بند سوم:
الحمدالله نیست، پیشه من خواهرم
که بببنه منو، مثلِ گل پرپرم
اما یک خواهری، اومده خاطرم
اون خواهری که یه روز، تو گودال
دید داداشش رو که رفته از حال
بی سر افتاده، شده، جسمش، چه پامال
می پیچید تو صحرا
ناله های زهرا
ای مظلوم حسینم
رفتی رو نی ها
ای مظلوم حسین جان
- چهارشنبه
- 29
- شهریور
- 1402
- ساعت
- 19:47
- نوشته شده توسط
- یوسف اکبری
- شاعر:
-
طاها تحقیقی
ارسال دیدگاه