السلام ای غریب این دوران
مهربان ، صاحب الزمان آقا
بی پناهم ، دوباره حیرانم
می زنم ناله الامان آقا
من که جز بی حیایی و غفلت
توشه ایی محضرت نیاوردم
غیر یک نامه ی پر از عصیان
پیش چشم ترت نیاوردم
رمضان رفت و بعدِ آن فیضِ
روزه ها را همه که سوزاندم
لااقل کاش قدر یک ماهی
پای قول و قرار می ماندم
بی تو هر روزمان شب تار است
شب ما هم بدون مهتاب است
بین بازارمان دغلکاری
حرفِ غیبت به هرکجا باب است
مهربانی که یادمان رفته
نه کسی یاد دیگری باشد
همه دنبال ثروت و شهرت
هرکسی فکر برتری باشد
کی به فکر رعیت خسته ست؟
اختلافِ همه سیاسی شد
خسته ام از نفاق بعضی ها
آن مسلمان که اختلاسی شد
سهم دزدان بی حیا ثروت
ناسزا سهم دین اسلام است
هرکه حرف از خدا و از دین گفت
بین مردم غریب و بد نام است
وسط کوچه ها که با نامِ...
...شهدا عطرِ دیگری دارند ...
عده ایی بی حجاب و بی پروا
بذر بی دینی از چه می کارند ؟
هر چه پیش آید این زمان آقا
پای این اعتقاد خود هستم
عهدو پیمان محکم خود را
با شهیدان راه تو بستم
تو دعا کن برای ما حالا
که نفس بین سینه ها تنگ است
پرچم روضه ها پناهِ ما
بین این کوچه های صد رنگ است
من به آغوش امن این روضه
سربزیر آمدم ، پشیمانم
مطمئنم به من نظر داری
خیس اشکم که روضه می خوانم
روضه راه نجاتمان باشد
بین روضه دلم مقرب هست
روضه ی حضرت علی اصغر
بهر رفع بلا مجرب هست
آه از آن ساعتی که بر دستِ
پدری طفل تشنه ایی می مُرد
تا که تیر سه شعبه ایی آمد
بی هوا نیمی از گلو را بُرد
آه از آن ساعتی که بر دستش
پسرش با سری جدا مانده
مادرش دل شکسته و خسته
منتظر بین خیمه ها مانده ...
- سه شنبه
- 18
- مهر
- 1402
- ساعت
- 12:56
- نوشته شده توسط
- یوسف اکبری
- شاعر:
-
حسین رحمانی
ارسال دیدگاه