شاکی ام ازین/میخ آتشین
راهمو گرفت/افتادم زمین
کل غصه ی/ من شده همین
نتونستم بلندشم از جام
نتونستم برات سپر شم
آخرش قسمت من این شد
که توراه تو بی پسر شم
ای وای ازین روزگار
ای وای ازین سرنوشت
اینجوری آخر برام غربت نوشت
روحی لروحک الفدا
نفسی لنفسک الوقاء
بند دوم
مرد من چرا /بسته بودنت
پیش بچه ها/ میکشوندنت
با عذاب من/ میسوزوندنت
جلو‌چشمت که سیلی خوردم
به غرور تو خیلی برخورد
منو بغض مدینه کشت و
تورو غم به زانو درآورد
دیدم توی ازدحام
چشمای مأیوستو
وقتی همه میزدن ناموستو
روحی لروحک الفدا....
بندسوم
میکشه منو/بغض هرشبت
آتیشم زده/ آه رو لبت
پاک کن اشکتو/جون زینبت
خجالت میکشی برا چی
نبینم غصتو یه روزی
همه جونم فدای عشقت
غریبونه داری میسوزی
شرمندتم یاعلی
کاری نکردم برات
تنها میذارم تورو توی غمات
روحی لروحک الفدا....
- یکشنبه
- 23
- مهر
- 1402
- ساعت
- 12:35
- نوشته شده توسط
- یوسف اکبری
- شاعر:
-
مرتضی سراوانی گرگانی
ارسال دیدگاه