میلاد حضرت عبدالعظیم حسنی

روز چارم از ربیع الثانی است
بین اولاد علی مهمانی است

در مدینه جشن میلادی بپاست
شادمان در جنت حق مجتباست

شد شکوفا غنچه ی باغ حسن
نو گلی زیبا مثال یاسمن

این پسر نامش بود عبدالعظیم
هدیه از سوی خداوند رحیم

آمده یار امامانش شود
هر امامی را دل وجانش شود

درک خواهد کرد این مرد تقی
هم رضا وهم جواد وهم نقی

در فقاهت او سرآمد می شود
عابد درگاه سرمد می شود

راضی از او سرور ما هادی است
این برای او دلیل شادی است

عاقبت از ظلم وجور ظالمان
پیش پایش راه هجرت شد عیان

آمد ودر ری اقامت کرد او
شهرری را باب رحمت کرد او

همچو جد خود بود اهل کرم
بر خلاف مجتبی صاحب حرم

دردهای بینوایان را دواست
زائر او زائر کرببلاست

از وجودش ری گرفته اعتبار
رازیان را او دلیل افتخار

روز میلادش حریمش با صفاست
هرکه را بینی به شادی در نواست

صحن زیبایش پر از گل می شود
پر زلاله پر ز سنبل می شود

شهر را اهلش چراغان می کنند
جان به کف خدمت به جانان می کنند

او برای ما ولی نعمت بود
باعث افزایش رحمت بود

السلام ای حضرت عبدالعظیم
لطف کردی شهر ما گشتی مقیم

سیدی هستی تو والا و کریم
از تمام زائرینت دستگیر

روز میلادت بود روزی نکو
دست ما را گیر ای با آبرو

شعر:اسماعیل تقوایی