اي خورشيد بی زوالم نمي روي از خيالم
به روي نيزه ماندي اي هلالم۲
سردار بي سر من خداحافظ
غريب مادر من خداحافظ
صد پاره پيکر من خداحافظ
برادر من خداحافظ
مي روم من به جنگ مردم شام
اما جانا خميده قد و آرام
(جانم حسين(ع
مي شوم من غرق آهت غصه دار روي ماهت
شکسته ام ميان قتلگاهت۲
اي اولين غمخوارم خداحافظ
اي بي همتا دلدارم خداحافظ
بعد از تو بي سالارم خداحافظ
دل بي قرارم خداحافظ
رفتم اما امير کربلايي!
مقابلم به روي نيزه هايي
جانم حسين(ع)
يک زينب و يک کاروان شد همسفر با ساربان
دويده پا به پاي نيزه داران۲
عالمي مبهوت قلب شيدايش
کوفه لرزيده در زير پاهايش
و ما رأيت الّا جميلايش
دل برده از رأس ليلايش
آمد تنها به جنگ مردم شام
خم شد قدش که پا گرفته اسلام
جانم زينب (س)
رضا تاجیک
- پنج شنبه
- 11
- آذر
- 1389
- ساعت
- 6:39
- نوشته شده توسط
- سعید رضایی
- شاعر:
-
رضا تاجیک
ارسال دیدگاه