آرامش ميده غمت - ای قربون علمت
از وقتی يادمه صدات زدم
مست اسمت شدمو - ميدونی كه خودمو
خيلی توو روضه هات برات زدم
از وقتی يادمه صدات زدم
پناه زندگيم / بگو هنوز به چشم تو مياد ديوونگيم
چقدر عوض شدم / ولی تويی همون امام حسين بچگيم
دوست دارم زياد / ببين چقدر لباس نوكريت بهم مياد
خدا رو شاكرم / كه توی زندگی به من امام حسينو داد
حسين - آقام آقام ۴
دوس دارم اين علمو - اشكای مادرمو
وقتی واس تو گريه ميكنه
ديدم بابامو زياد - هر وقت كه روضه مياد
به علم تو تكيه ميكنه
وقتی واس تو گريه ميكنه
بيا به خواب من / توو زندگيم فقط تو بودی انتخاب من
من اومدم بگم / به حق مادرت بده يه كربلا به من
بهشته كربلا / قشنگترين پناه و سرنوشته كربلا
من عاشق توام / به روی قلب من فقط نوشته كربلا
حسين - آقام آقام ۴
ميريزه اشک چشام - روضت سنگينه برام
آتيش به قلب خواهرت زدن
به زينب گفتی برو - حالا كه خيلی تو رو
پيش چشمای مادرت زدن
آتيش به قلب خواهرت زدن
تو رو عذاب ميدن / جلو چشای تو به مركباشون آب ميدن
صدات كه ميزنم / سنان و شمر و حرمله به من جواب ميدن
دم غروب زدن / همينكه گفتی يا مقلب القلوب زدن
بميره خواهرت / يه عده بی حيا تو رو با سنگ و چوب زدن
حسين - آقام آقام ۴
- پنج شنبه
- 27
- مهر
- 1402
- ساعت
- 11:10
- نوشته شده توسط
- یوسف اکبری
- شاعر:
-
میلاد قبایی
ارسال دیدگاه