نمی‌رسد به کفِ پایت آسمان حتی
اگر که قد بکشد روی نردبان حتی
نمی‌شود نفسی از تو را به شعر کشید
اگر خدا بدهد عمرِ جاودان حتی
بهشتِ خاکی دنیای سایه‌سارت را
نمی‌دهیم به جَنّات آن جهان حتی
کجاست خانه‌ی عرشت؟ که در شب معراج
کسی نداشت از آن لامکان نشان حتی
تو ناشناسِ زمینی؛ نمی‌شناسیمت
اگر که باز کند آسمان دهان حتی
فقط تویی که شبیه تویی؛ نظیر تو را
کسی ندیده در آیینه‌ات، در آن حتی
عدالتی که تو دادی به تارَک تاریخ
ندیده کس بدلش را به داستان حتی
شکسته است نمکدان به سفره‌ی زخمت
به دستِ هر که گرفته‌ست از تو نان حتی
مناره چاهِ عذابِ مؤذنش بشود
اگر بدون تو گفته‌ست یک اذان حتی
جماعتی که مسلمانِ دینِ غیر توأند
جهنم است سزای ثواب‌شان حتی
- پنج شنبه
- 4
- آبان
- 1402
- ساعت
- 13:40
- نوشته شده توسط
- یوسف اکبری
- شاعر:
-
رضا قاسمی
ارسال دیدگاه