باز عطر نسيم مى‏ آيد          
بوى يار كريم مى‏ آيد
در ميخانه باز مى‏ گردد      
وقت فيض از نماز مى ‏گردد
پسرى آمده پيمبر رو        
غنچه ‏اى آمده بهشتى بو
نور پنهان و منجلى باشد       
او طلوع مه على باشد
شجر طيبه ثمر داده           
به شه سجده ‏ها پسر داده
گر بيايد، نسيم انفاسش       
شيعه مستى كند ز احساسش
شوق ديدار او پيمبر داشت
مهر او را به سينه حيدر داشت
چشمه‏ ي كوثر است و خود ساقى     
روح كوثر ز نام او باقى
بى ولايش على نمى ‏بينى       
رطب از نخل حق نمى ‏چينى
او كه حاكم به ملك سينه بود        
باعث عزت مدينه بود
سرو كار دلم فقط با اوست   
كه به زهرا قسم مسيحا اوست
روح كعبه به كعبه مى‏ آيد       
گره از كار كعبه بگشايد
پسر سيد الكباء آمد         
ثمر كعبه و منا آمد
او صفاى مه رجب باشد         
رهنما مه رجب باشد
روزه دار مه خدا آمد       
تشنه جام كربلا آمد
او كه شب زنده دار مى ‏باشد  
بهر ما بى قرار مى‏ باشد
رزق شبهاى قدر در دستش  
كرم فاطمه به پيوستش
او شكافنده علوم خداست   
ذره‏ اى علم او در اين دنياست
به خدا مولدى تبارك اوست     
سفره دار مه مبارك اوست
هر كه خواهد به كربلا برسد   
بايد از او به اين عطا برسد